สวัสดีครับวันนี้ผมจะพาทุกท่านไปรู้จักกับหนูน้อยสู้ชีวิต ต้นทุนชีวิตคนเรามีไม่เท่ากัน โดยได้มีการโพสต์เผยแพร่เรื่องราวสุดซึ้งใจ ของหนุ่มน้อยวัย 10 ขวบ ที่ต้องออกมาหาเงินด้วยการเป่าแคนหลังเลิกเรียน ตากแดดร้อนๆ ซึ่งอาจจะเป็นวันเดียวกันกับเด็กหลายๆคนกำลังอยู่อย่างสบาย เที่ยวเล่นหลังเลิกเรียนอย่างสนุกสนาน แต่ทว่าหนูน้อยคนนี้กลับออกมาหาเงิน ไปให้ยาย
เฟซบุ๊ก “Jantranon Chayaninsiwakul” ได้โพสต์ภาพและข้อความไว้ว่า “เลยเสาไฟไปเพียงครึ่งก้าว คือพื้นที่ห้างใหญ่ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา และพื้นที่ตรงหน้าคือตร อกทางเดินสู่ชุมชนชาวสวนที่เหลือพื้นที่แค่สันกระดูกงู กับบ้านไม่กี่หลังที่เต็มไปด้วยน้ำคล้ำและขยะ ต่างกันราวฟ้ากับเหวถ้าสาวเท้าก้าวไปอีกด้านหนึ่งของรั้วกำแพงสูงบรรยากาศราวสรวงสวรรค์ และวันเด็กวันนี้หลายคนจูงลูกหลานสู่ห้างดังรับแอร์เย็นๆ กินอาหารดีๆ มีเกมส์รางวัลมากมายแจกจ่ายเด็กๆ ในห้างดังนั้น มีเสียงเพลงให้เด็กๆ ได้เต้นรำ ถัดออกไปจากหน้าห้างดังไม่ไกล ใต้เสาไฟฟ้าแดดร้อนๆ มีเสียงเพลงแคนหมอลำครวญคร่ำดังแหวกผู้คน และความร้อนมา เป็นเสียงเพลงพิณแคนจากแดนอีสานใต้ ของเด็กชายคนหนึ่ง จากจังหวัดสุรินทร์
เสียงเพลงสะท้อนความแล้งร้อน และความข าดแคลนภายใน บอกกล่าวความรู้สึกสื่อสารผ่านตัวโน๊ตดนตรี จากลำไผ่ที่ร้อยรัดเป็นเครื่องดนตรี วันเด็กปีนีเด็กชายเป้ ถือโอกาสวันหยุดติดต่อ 3 วัน จูงมือยายเดินทางจากจังหวัดสุรินทร์ดินแดนช้างศึก อีศานใต้จากบ้านนามุ่งหน้าสู่เมืองฟ้าเมืองสวรรค์ มาเป่าแคนเลี้ยงยาย และหารายได้ใช้ในการร่ำเรียนหนังสือ
น้องเป้อยู่ชั้น ป.4 โรงเรียนบ้านอาคุณ มีตาและยายอาชีพทำนา มารดาบิดาแย กร่ างห่ างห าย เป้เลยกลายมาเป็นลูกของยายตั้งแต่ยังเล็กๆ ผมถามเป้ว่าวันเด็กอยากได้อะไร เป้ตอบโดยไม่ลังเลอะไร “อยากได้เงินให้ยาย และได้ไว้ใช้เรียนหนังสือ”
สำหรับฝีไม้ลายมือของเป้ถือว่าสุดยอดมากๆร่ายกลอนลำผ่านเสียงแคนได้ดีน่าชื่นชม วันเด็กของเขาช่างมากด้วยความหมาย เขาอาจเป็นเพียงในหนึ่งเด็กชาย หรือเด็กๆ ทั่วประเทศ ที่มิอาจใช้วันเด็กเหมือนคนอื่นๆ หากคุณเชื่อมั่นว่าคุณสามารถทำได้ นั่นเท่ากับว่าคุณได้ทำสำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว
ขอบคุณที่มาจาก : Jantranon Chayaninsiwakul เรียบเรียงโดย : เกษตรรุ่นใหม่ไม่จน