ในพระไตรปิฎกกล่าวถึงพรามณ์ จูเฬกสาฎก (จู – เล – กะ – สา – ดก) และ นางพราหมณี ผู้เป็นภรรยา ทั้งคู่มีผ้าห่มผืนเดียวเพราะฉะนั้นตอนไปฟังธรรมก็ต้องผลัดกันไป ภรรยาไปตอนกลางวันแล้วก็กลับมาผลัดให้สามีไปตอนกลางคืน ทีนี้พอสามีฟังธรรมแล้วก็เกิดศรัทธาอยากถวายของแด่พระพุทธเจ้า แต่สำรวจดูจนทั่วก็ไม่มีอะไรอื่นที่พอจะถวายได้นอกจากผ้าที่ห่มอยู่แต่เพราะมีอยู่แค่ผืนเดียว พอคิดจะให้ปุ๊บ มัจฉริยะ คือความตระหนี่ก็เกิดปั๊บ มันแย้งขึ้นมาทันทีว่า “จะให้ได้อย่างไรเดี๋ยวตอนเช้าภรรยาจะเอาที่ไหนห่ม”
ท่านว่าท านกับการรบนั้นเสมอกัน เพราะเมื่อมัจฉริยะเกิดจาคะ คือความเสียสละก็เกิดไม่ได้ จาคะกับมัจฉริยะจะรบกันจนตัวเราร้อนฉ่า พราหมณ์สามีสู้กับจิตใจตัวเองตั้งแต่หัวค่ำ ตอนยามที่หนึ่งและยามที่สองจิตคิดจะให้เกิดครั้งเดียว แต่จิตที่คิดจะไม่ให้เกิดเป็นพันครั้ง กระทั่งถึงยามที่สามจึงตัดสินใจได้เด็ดขาด นำผ้าผืนเดียวที่มีอยู่ไปถวายพระพุทธเจ้า พอถวายเสร็จด้วยความปีติพราหมณ์ก็เปล่งเสียงอุท านว่า “ชิตํ เม ชิตํ เม” (เราชนะแล้วๆ)
วันนั้นพระเจ้าปเสนทิโกศลนั่งฟังธรรมอยู่ด้วยได้ยิน จึงให้คนไปถามว่าชนะอะไร พราหมณ์ก็ตอบว่า ไม่ได้ชนะอะไรหรอก แต่ชนะใจตัวเอง พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงเกิดความเลื่อมใส จึงพระราชท านผ้าและทรัพย์สินให้พราหมณ์จำนวนมาก จากคนยากจนเข็ญใจจึงกลายเป็นคนมีอันจะกินในชั่วข้ามคืน
ก รร มที่ได้ถวายผ้าครั้งนั้นเป็นบุญใหญ่ เพราะเป็นการสละสิ่งที่มีค่ามหาศาลสำหรับเจ้าของ บุญมากหรือน้อยวัดกันตรงนี้ อันไหนที่สละยาก ให้แล้วหาที่ไหนไม่ได้ หรือการทำของที่ไม่มีให้เกิดมีขึ้นจะมีค่ามากและให้ผลเร็ว ก รร มที่เราทำทั้งดีและไม่ดีส่งผลเร็วช้าต่างกัน ก รร มที่ส่งผลในชาตินี้มีสองอย่างคือก รร มที่ส่งผลภายใน 7 วันเรียกว่า ปริปักกทิฏฐธัมมเวทนียก รร มถ้าให้ผลหลัง 7 วันเรียกว่า อปริปักกทิฏฐธัมมเวทนียก รร มก รร มที่ให้ผลในภพชาติที่สองเรียกว่า อุปปัชชเวทนียก รร มถ้าให้ผลในภพที่สามเป็นต้นไปเรียกว่า อปราปริยเวทนียก รร ม และถ้าก รร มไม่ให้ผลเลยเรียกว่า อโหสิก รร ม
พระอาจารย์มานพ อุปสโม พระอาจารย์ผู้ไขปัญหาธรรม
เรียบเรียงโดย : เพจเกษตรบ้านทุ่ง