คน จี น โบราณกล่าวไว้… ลูกไปทำงา นต่างป ร ะ เ ทศ “เลี้ยง เ สี ย เปล่า” ลูกได้ดิ บได้ดีมีชื่อเสียง “เลี้ยงคนอื่น”ลูกไม่มีหน้ามีตาอยู่กับพ่อแม่ “แก่แล้วก็พึ่งพาได้” ทำไมถึงพูดแบบนี้ ? เพราะว่ายิ่งลูกก้าวหน้า ก็ยิ่ง “ห่างออกไป” ไปได้ดิ บได้ดีในต่างที่ต่างถิ่น แม้ว่าจะส่งเ งิ นกลับมาเสมอ แต่ก็ทดแทนความอบอุ่นของการอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้การที่เราทุกคนเกิดมามีพ่อแม่ ผู้ให้กำเนิดเราขึ้นมา ถือว่าท่านทั้งสองเป็นผู้มีพระคุณที่สุดในชี วิ ต และเมื่อเราเติบโตขึ้นมาท่านก็คอยดูแลสั่งสอนให้เราเป็นดีของสังคมสิ่งที่ผู้เป็นลูกจะต้องพึ่งกระทำเมื่อเติบโตจ นเป็นผู้ใหญ่
นั่นคือการตอบแทนบุญคุณของพ่อแม่ และผู้ที่เลี้ยงดูเรามา รวมถึงสำหรับบางคนที่มีผู้ใหญ่ ญาติพี่น้องคนอื่น ดูแลแทนพ่อแม่ โดยการตอบแทนคุณพ่อแม่ไม่สามารถตอบแทนบุญคุณได้จริง ๆ มีแค่ลูกที่ไม่ได้มีหน้ามีตา ถึงจะทำงา นอยู่แถวบ้าน เ กิ ด อยู่กับพ่อแม่ แม้ว่าจะไม่มีเ งิ น แต่ก็อยู่เป็นเพื่อนทุกวัน ดูแลพ่อแม่ตอนแก่เทียบกันแล้ว ลูก ๆ ที่ได้ดิ บได้ดี แสดงความกตัญญูด้วยวั ต ถุในขณะที่ลูกที่ไม่ได้มีหน้ามีตา
แสดงความ กตัญญู ด้วยการเอาใจใส่ โดยเฉพาะครอบครัวที่มีพี่น้องเยอะ ก็จะยิ่งเห็นชัด ถ้าเป็นลูกคนเดียว ลูกไป ๆ มา ๆ ปีละไม่กี่ครั้ง คนแก่อยู่บ้านก็เหงา พวกเรามักจะพบว่า… ลูกที่ได้ดิ บ ได้ดี จะเป็นที่ โ ป ร ด ปรานของพ่อแม่ตั้งแต่เล็ก ๆได้รับความใส่ใจและความรักมากกว่า เป็นความภาค ภู มิ ใจของพ่อแม่เวลามีแขกบ้าน หรือพ่อแม่พาไปพบ ญ า ติ พี่น้อง ก็มักจะชมลูกที่เรียนดีไม่หยุด เวลาพูดก็เสียงดัง
โดยไม่รู้ตัวส่วนลูกไม่มีหน้ามีตา ก็ไม่ใช่คนโปรดของพ่อแม่ เป็นคน “ไม่มีประโยชน์” ในสายตาพ่อแม่ มักจะโด น ดุ โด น ตี อย่ างหลีกเลี่ ยงไม่ได้บางครั้งพ่อแม่มักจะละเลย คิดว่า “ข า ย หน้า เลี้ยงเสียข้าวสุก”ตอนที่พ่อแม่มอบ “ความรัก” ให้กับลูกที่มีหน้ามีตา พวกท่านก็ค่อย ๆ อายุมากขึ้น เ งิ นทองก็เริ่มหมดไป เพื่อส่งเสียให้ลูก ๆ เรียนหนังสือจากนั้นพ่อแม่ก็เอาของเหลือ ๆ ไม่กี่ อย่ างยกให้ลูกที่ตนเห็นว่าไม่ได้ความทำให้ลูกประเภทนี้ไม่เคยได้อะไรเลย ทำได้แค่ทำงา นบ้านหาเลี้ยงชี พ ไปวัน ๆ ใช้ชี วิ ต อย่ างย ากลำบาก“ญ าติ
ที่อยู่ห่างไกลเทียบไม่ได้กับเพื่อนบ้าน” เมื่อพ่อแม่แก่ตัวลง จะฝากความหวังไว้ที่ใคร?คิดว่าเ งิ นทองจะแทนที่ความเอาใจใส่ หาข้าวหาน้ำให้กินได้มั้ย ? แม้ว่าจะมีเ งิ นไปอยู่บ้านพักคน ช ร า ก็รู้สึกว่างเปล่า เหงาอย่ างเลี่ ยงไม่ได้มีลูก ๆ ที่รับพ่อแม่ไปอยู่ด้วยกันในเมือง แต่พ่อแม่ก็ไม่คุ้นเคย หรืออาจจะเกิดปัญห าระหว่างวัย อยู่ด้วยกันไม่ร อ ดต่อให้บ้านใหญ่โตหรูหราแค่ไหน ก็สู้บ้านตัวเองไมได้ คนชราส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะแก่อยู่ที่บ้านตัวเองพ่อแม่แก่แล้ว ไม่มีลูก ๆ คอยดูแล แม้ว่าจะมีลูก ๆ บางคนเถียง “พ่อแม่เลี้ยงพวกเรามา เราเป็นสาย เ ลื อ ด ของท่าน” จะใจร้ ายไม่ดูแลท่านได้ยังไงถ้าคุณไปได้ ดิ บได้ดีมีหน้ามีตา อย่ าลืมกลับบ้านบ่อย ๆ
กลับไปดูแลพ่อแม่เ งิ นทองเทียบไม่ได้กับเวลาที่ไปอยู่ข้าง ๆใครที่รู้ตัวว่ายังทำหน้าที่ของลูกไม่ดีพอ เริ่มใหม่ตั้งแต่วันนี้ ยังไม่สาย กลับบ้านไปดูแลพ่อแม่ เอาใจใส่ท่านให้มาเหมือนกันที่ท่านดูแลเรา รับรองว่าชี วิ ตของคุณจะดีขึ้นอีกเยอะ เพราะ สิ่งที่ท่านได้รับกลับมาคือ รอยยิ้มและความสุขทางจิตใจที่หาจากไหนก็ไม่ได้อย่างแน่นอน
เรียบเรียงข้อมูลโดย : เพจเกษตรบ้านทุ่ง
