หลายคนคงจะคุ้นหน้าคุ้นตาเธอกันเป็นอย่างดีสำหรับ จิ๊ก เนาวรัตน์ อดีตนางเอกชื่อดังเบอร์ต้นๆของเมืองไทย ที่ปัจจุบันนั้นนอกจากงา นในวงการบันเทิงแล้วจิ๊กเนาวรัตน์เองยังเป็นอีกหนึ่งคนที่เป็นจิตอาสาในโรงพยาบาลช่วยแต่งหน้า ศ พ
โดยจิ๊กเนาวรัตน์ได้เปิดเผยเล่าย้อนความหลังว่าเธอเองนั้นป่วยเป็นโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบขั้นรุนแรงจนต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนานถึง 3 เดือนโดยจิ๊กเนาวรัตน์ได้เปิดเผยถึงความทรมานและความเจ็บปวดจึงทำให้เธอไม่เคยลืมถึงความรู้สึกนั้นเลย
และด้วยความที่จิ๊กเนาวรัตน์นั้นเป็นอีกหนึ่งคนที่ชอบเข้าวัดเป็นอย่างมากและเชื่อเรื่องเวรกรรมก่อนที่จะเข้าผ่าตัดได้ขอให้ทางรปภพาไปไหว้ศาลกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์จากนั้นจิ๊กเนาวรัตน์จึงได้อธิษฐานกับท่านไปว่า
ไม่รู้ลูกทำกรรมเวรอะไรไว้ถึงได้ทรมานอย่างนี้ขอให้ความสุขนี้จบสิ้นไป
หลังจากที่ได้รับการผ่าตัด ตอน 18:00 น ของวันรุ่งขึ้น ขอให้ท่านช่วยคุ้มครองด้วยขอให้ลูกเกิดมาเป็นคนใหม่จากนั้นจะ ขอถวายตัวรับใช้ท่านทำงา นเพื่อช่วยเหลือโรงพยาบาลไปจนกว่าที่ตนจะทำไม่ไหว
หลังจากที่จิ๊กเนาวรัตน์ได้หายป่วย ก็ได้เข้ามาช่วยเหลือทางโรงพยาบาลเริ่มจากที่ช่วยดูแลคนไข้และเริ่มนั้นช่วยวัดความดันพาผู้ป่วยเข้าไปห้องน้ำช่วยดูแลประมาณ 5-6 ปี จากนั้นก็เลื่อนลำดับขึ้นไปเรื่อยๆจนกระทั่ง 2-3 ปีหลังเริ่มได้คลุกคลีกับคุณหมอและคุณพยาบาลก็ได้เห็นการทำงา นของอาจารย์หมอในการผ่าตัดชันสูตร
ซึ่งมีงา นที่ต้องแต่งหน้า ศ พ ด้วย หมอเป็นผู้ชายก็จะแต่งหน้า ศ พ ไม่ค่อยสวยกิ๊กนวรัตน์เห็น ว่าตนพอจะช่วยงา นได้บวกกับที่ไม่ได้แต่งหน้า ให้กับป้าจุ๊ ตอนที่ป้าจุ๊จากไป ทั้งที่เรานั้นก็สนิทกันมากเรื่องนี้ติดอยู่ในใจของจิ๊กเนาวรัตน์ตลอดมาพอทนได้มีโอกาสเลยอาสาเข้าไปแต่งหน้า ศ พ ให้
โดยจิ๊กเนาวรัตน์ได้เปิดเผยทีหลังว่าจริงๆแล้วตนเป็นคนกลัวผีมากๆ โดยสมัยก่อนนั้นแทบจะอยู่คนเดียวไม่ได้เลยเวลาปิดไฟห้องมืดก็มักจะจินตนาการว่ามีคนมาแอบมองบ้าง
แต่เมื่อเราอาสาเข้ามาทำหน้าที่แล้วก็ต้องทำให้เต็มที่แม้ว่าบางทีจะยังกลัวอยู่บ้างแต่ก็ต้องทำใจทำหน้าที่ของเรานั้นให้ดีที่สุด
ก่อนที่นวรัตน์จะเริ่มแต่งหน้า ศ พ จะขออนุญาตทุกครั้งจากนั้นก็คุยกับเขาไปพลางแต่งหน้าไปพลางพอเสร็จภารกิจแล้วก็ขอขมาลาโทษ
แต่ดิฉันก็เชื่อมั่นอยู่ลึกๆว่าทุก ร่างที่ผ่านมือดิฉัน ไป ไม่มีร่างไหนที่ไม่ชอบเรา อ ยาง ศ พ แรกหลังจากที่ฉันแต่งหน้าให้เขาเสร็จปรากฏว่าใบหน้าของเขานั้นแอบอมยิ้มตลอดเมื่อเราเห็นเราก็ยินดี รู้สึกดีมากมากแล้ว
ปัจจุบันนี้ดิฉันคิดว่าแต่งหน้าให้ ศ พ มาเป็นร้อย ศ พ แล้วอย่างหนึ่งที่ตนรู้สึกภูมิใจมากๆเลยก็คือการได้พูดคุยกับ ศ พ ระหว่างที่ได้แต่งหน้า ไม่มีใครทิ้งเขาไปนะแม้ว่าจะอยู่ในห้องเย็นก็ตามรู้สึกเปลี่ยวเหงามากๆแต่คนเดียวดายก็ไม่ได้นอนนิ่ง อยู่ตามลำพัง และยังคงมีจิ๊กเนาวรัตน์อยู่เป็นเพื่อนเสมอ
เรียบเรียงข้อมูลโดย : เพจเกษตรบ้านทุ่ง
